Yazılım Cache metodları, verilerin daha hızlı erişilebilmesi için geçici olarak depolandığı sistemlerdir. Yazılım Cache metodları iki ana kategoriye ayrılabilir: In-Memory Caching ve Distributed Caching.

In-Memory Caching, uygulama ile ilgili verilerin uygulamanın çalıştığı sunucunun RAM belleğinde tutulması işlemidir. Bu yöntem, uygulamanın performansını arttırmak ve veritabanı yükünü azaltmak için kullanılır. In-Memory Caching’in avantajı, verilere çok hızlı bir şekilde erişilebilmesidir. Dezavantajı ise, uygulamanın birden fazla sunucuda çalışması durumunda veri tutarsızlığı oluşabileceğidir. Bu sorunu çözmek için Load Balancer üzerinden Sticky Session özelliği kullanılabilir.

Distributed Caching, uygulama ile ilgili verilerin ayrı bir sunucu veya sunucu kümesinde tutulması işlemidir. Bu yöntem, uygulamanın ölçeklenebilirliğini ve yüksek erişilebilirliğini sağlamak için kullanılır. Distributed Caching’in avantajı, uygulamanın birden fazla sunucuda çalışması durumunda veri tutarlılığını koruyabilmesidir. Dezavantajı ise, verilere erişim süresinin In-Memory Caching’e göre daha uzun olmasıdır.

Cache metodlarının ortak özellikleri arasında, Cache Ömrü ve Cache Stratejisi bulunur. Cache Ömrü, cache’de tutulan verinin ne kadar süreyle geçerli olacağını belirler. Cache Stratejisi ise, cache’de tutulan verinin ne zaman ve nasıl güncelleneceğini belirler. Cache Ömrü ve Cache Stratejisi, uygulamanın ihtiyaçlarına göre farklı şekillerde ayarlanabilir.